΄Ηταν κάπου το 1996 όταν γνώρισα την Ανθή, νέα, όμορφη, διαζευγμένη, με δυο γιους στην εφηβεία.
Κομμώτρια στο επάγγελμα, διατηρούσε ένα μικρό χώρο στο σπίτι της κι έβγαζε χαρτζιλίκι.
Με μια φίλη την επισκεφθήκαμε για να μας περιποιηθεί και τότε ήταν που αντίκρισα το δωμάτιο των αγοριών. ΄Ενα μεγάλο δωμάτιο με graffti παντού!
Οι τοίχοι και το ταβάνι ήταν καλυμμένοι με χρώματα, σχέδια, συνθήματα και στίχους...
Απορημένη τη ρώτησα πως άφησε να συμβεί αυτό και μου είπε:
"Προτιμώ να το κάνουν μέσα στο δωμάτιό τους, παρά έξω.."
Πρωτοποριακό; Παράλογο;
Δεν το σκέφτηκα και πολύ, πάντως το μόνο σίγουρο ήταν πως μου έκανε εντύπωση...
Πολύ αργότερα σε μια άλλη πόλη, μια ζεστή καλοκαιρινή νύχτα ξύπνησα από έναν θόρυβο
που τρύπωνε από την ανοιχτή μπαλκονόπορτα.
Σηκώθηκα, πλησίασα το μπαλκόνι και τότε τον είδα...
Θα΄ταν γύρω στα 17, είχε ένα σακίδιο στην πλάτη και μ΄ ένα σπρέι έγραφε ένα σύνθημα
στον φρεσκοβαμμένο απέναντι τοίχο.
"Ει! Νεαρέ! Σταμάτα τώρα αμέσως!" του είπα..
Συνέχισε ατάραχος και μόλις άφησε όλες τις λέξεις του, κάρφωσε το βλέμμα του επάνω
μου και είπε: "Το νου σου" κι απομακρύνθηκε.
Tα τελευταία χρόνια έχω προσέξει, τουλάχιστον στην πόλη μου, πως τα graffiti
κυριαρχούν παντού...
Κυρίως, τα graffiti κι όχι τα συνθήματα.
΄Η μήπως τα graffiti είναι πολύχρωμα συνθήματα;
Δεν σου μιλάω για τις απλές μουτζούρες στους τοίχους που είναι πολύ φτωχές
καλλιτεχνικά και θυμίζουν υπογραφές(?)...
Σου μιλάω για τα graffiti που έχουν κάτι να σου πουν, κάτι να σου δείξουν...
Σου μιλάω για τα graffiti που έχουν αισθητική κι απέραντη φαντασία...
Σου μιλάω για τα graffiti που στα σίγουρα, θα σου κλέψουν τη ματιά...
Παράνομα, καμωμένα μες τη νύχτα με λιγοστό φως και λίγο από φόβο...
΄Η απολύτως νόμιμα...
Μιας που τη μόδα των graffiti, πολύ ζήλεψαν και θέλησαν να τα έχουν γύρω τους.
Οι γκραφιτάδες επιμένουν πως "σκοπός τους είναι η αλλαγή του σύγχρονου
αστικού τοπίου προς μια πιο εικαστική κατεύθυνση κι ευαισθητοποίηση της κοινωνίας
μπροστά στα προβλήματα που ξεπροβάλλουν".
΄Αλλοι πάλι λένε, πως όλο αυτό είναι βανδαλισμός κι όχι τέχνη.
'Οπως και να΄χει, η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση...
Θέλησα να αποχαιρετήσω τον Μάρτη με λίγο χρώμα, μιας που έχει πάλι ακεφιές σήμερα...
Τελευταία μέρα του μήνα και η πόλη είναι μες την ομίχλη...
Αύριο έρχεται ο Απρίλης, ο ξανθός, ο ΄Αι-Γεωργίτης...
Καλό μήνα σε όλους μας!
"Αννιώ"
Κομμώτρια στο επάγγελμα, διατηρούσε ένα μικρό χώρο στο σπίτι της κι έβγαζε χαρτζιλίκι.
Με μια φίλη την επισκεφθήκαμε για να μας περιποιηθεί και τότε ήταν που αντίκρισα το δωμάτιο των αγοριών. ΄Ενα μεγάλο δωμάτιο με graffti παντού!
Οι τοίχοι και το ταβάνι ήταν καλυμμένοι με χρώματα, σχέδια, συνθήματα και στίχους...
Απορημένη τη ρώτησα πως άφησε να συμβεί αυτό και μου είπε:
"Προτιμώ να το κάνουν μέσα στο δωμάτιό τους, παρά έξω.."
Πρωτοποριακό; Παράλογο;
Δεν το σκέφτηκα και πολύ, πάντως το μόνο σίγουρο ήταν πως μου έκανε εντύπωση...
Πολύ αργότερα σε μια άλλη πόλη, μια ζεστή καλοκαιρινή νύχτα ξύπνησα από έναν θόρυβο
που τρύπωνε από την ανοιχτή μπαλκονόπορτα.
Σηκώθηκα, πλησίασα το μπαλκόνι και τότε τον είδα...
Θα΄ταν γύρω στα 17, είχε ένα σακίδιο στην πλάτη και μ΄ ένα σπρέι έγραφε ένα σύνθημα
στον φρεσκοβαμμένο απέναντι τοίχο.
"Ει! Νεαρέ! Σταμάτα τώρα αμέσως!" του είπα..
Συνέχισε ατάραχος και μόλις άφησε όλες τις λέξεις του, κάρφωσε το βλέμμα του επάνω
μου και είπε: "Το νου σου" κι απομακρύνθηκε.
Tα τελευταία χρόνια έχω προσέξει, τουλάχιστον στην πόλη μου, πως τα graffiti
κυριαρχούν παντού...
Κυρίως, τα graffiti κι όχι τα συνθήματα.
΄Η μήπως τα graffiti είναι πολύχρωμα συνθήματα;
Δεν σου μιλάω για τις απλές μουτζούρες στους τοίχους που είναι πολύ φτωχές
καλλιτεχνικά και θυμίζουν υπογραφές(?)...
Σου μιλάω για τα graffiti που έχουν κάτι να σου πουν, κάτι να σου δείξουν...
Σου μιλάω για τα graffiti που έχουν αισθητική κι απέραντη φαντασία...
Σου μιλάω για τα graffiti που στα σίγουρα, θα σου κλέψουν τη ματιά...
Παράνομα, καμωμένα μες τη νύχτα με λιγοστό φως και λίγο από φόβο...
΄Η απολύτως νόμιμα...
Μιας που τη μόδα των graffiti, πολύ ζήλεψαν και θέλησαν να τα έχουν γύρω τους.
Οι γκραφιτάδες επιμένουν πως "σκοπός τους είναι η αλλαγή του σύγχρονου
αστικού τοπίου προς μια πιο εικαστική κατεύθυνση κι ευαισθητοποίηση της κοινωνίας
μπροστά στα προβλήματα που ξεπροβάλλουν".
΄Αλλοι πάλι λένε, πως όλο αυτό είναι βανδαλισμός κι όχι τέχνη.
'Οπως και να΄χει, η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση...
Θέλησα να αποχαιρετήσω τον Μάρτη με λίγο χρώμα, μιας που έχει πάλι ακεφιές σήμερα...
Τελευταία μέρα του μήνα και η πόλη είναι μες την ομίχλη...
Αύριο έρχεται ο Απρίλης, ο ξανθός, ο ΄Αι-Γεωργίτης...
Καλό μήνα σε όλους μας!
"Αννιώ"