Δευτέρα 28 Απριλίου 2014

11 μέρες μετά...

Αν με ρωτούσες πως πέρασα τις ημέρες του Πάσχα, δεν θα είχα και πολλά να σου πω...
Μια γαστρεντερίτιδα ταλαιπώρησε το κορίτσι μου κι έτσι, από το Μεγάλο Σάββατο ως την
Τρίτη μείναμε σπίτι παρέα με τα συμπτώματα της αρρώστιας κι όλα τα επακόλουθα...
Ακεφιές, γκρίνια, νάζια και σκόρπια παιχνίδια που την άφηναν ανικανοποίητη...







Ο καιρός απόλυτα βροχερός, ανάγκαζε τα χελιδόνια να πετούν σε γκρίζο φόντο και
τα 24ωρα περνούσαν με πολλές παρτίδες UNO και υπομονή...
΄Οταν ένιωσε λίγο καλύτερα, φτιάξαμε γλυκάκι να πάνε τα "φαρμάκια" κάτω
και  ξεκινήσαμε τις βόλτες...












Γιορτάσαμε την παγκόσμια μέρα βιβλίου στην εκδήλωση που διοργάνωσε η Κοβεντάρειος
Δημοτική Βιβλιοθήκη.
Η βιβλιοθήκη της πόλης μου, συγκαταλέγεται ανάμεσα στις σημαντικότερες "ιστορικές"
βιβλιοθήκες της χώρας οι οποίες προέκυψαν κατά κανόνα από παλιότερες σχολικές
βιβλιοθήκες την περίοδο της Οθωμανικής κυριαρχίας κι έχουν να επιδείξουν συνεχή βίο
από  την ίδρυσή τους ως σήμερα.




Στη βιβλιοθήκη της Κοζάνης εκτός του μεγάλου αριθμού σύγχρονων βιβλίων φιλοξενούνται
αρχειακοί θησαυροί όπως μεγάλης αξίας χειρόγραφα, έντυπα παλαιότερων εποχών αλλά
κυρίως μοναδικό σε όγκο και σπουδαιότητα αρχειακό υλικό εγγράφων από την εποχή της
Οθωμανικής κυριαρχίας με ανεκτίμητες πληροφορίες για την τοπική ιστορία αλλά και την
ιστορία της ευρύτερης περιοχής.






Το 1995 το Ελληνικό κράτος μέσω του Υπουργείου Πολιτισμού αναγνώρισε για μια ακόμη
φορά  τη σημαντικότητα της συλλογής κι ανακήρυξε την Κοζάνη "Πόλη του Βιβλίου",
συνιδρύοντας  με το Δήμο το Ινστιτούτο Βιβλίου και Ανάγνωσης.(ΙΝΒΑ)




Επισκεφτήκαμε με μεγάλη χαρά την περιοδεύουσα έκθεση,
"ΟΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΕΣ ΕΦΕΥΡΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ" του Κυρίου Κώστα
Κοτσανά. (kotsanas.com)




Eντυπωσιαστήκαμε βλέποντας από κοντά...

Το υδραυλικό ρολόι του Αρχιμήδη

Το αυτόματο θέατρο και την αυτόματη υπηρέτρια του Φίλωνος (3ος αιώνας π.Χ.)

Το προγραμματιζόμενο κουκλοθέατρο του ΄Ηρωνος (1ος αιώνας μ.Χ.)

Τον αργαλειό της Πηνελόπης

Τον υδραυλικό τηλέγραφο του Αινεία...αλλά και τόσα άλλα εκθέματα που βιωματικά,
μας έφεραν σ΄ επαφή με την άγνωστη πτυχή των αρχαίων Ελλήνων και αποδεικνύει πως
η  τεχνολογία τους ήταν εξαιρετικά όμοια με τις απαρχές της σύγχρονης τεχνολογίας μας.
(Πλούσιο φωτογραφικό υλικό και πολλές πληροφορίες μπορείτε να βρείτε στην επίσημη
σελίδα http://kotsanas.com/)




Με τούτα και με κείνα, πέρασαν οι μέρες της "άδειας" και το απόγευμα της Κυριακής
αφού ετοιμάστηκε η τσάντα του σχολείου, χαζεύαμε από το μπαλκονάκι μας
την "Λιχουδίτσα".



Της αρέσει να σκαρφαλώνει και να κάθεται στη μηλιά που βρίσκεται στον ακάλυπτο
χώρο της οικοδομής. Της προσφέρει καλή θέα στο μπαλκόνι μας...
Κάθεται με τις ώρες περιμένοντας τη λιχουδιά, που πρώτη απ΄ όλες τις άλλες θα γευτεί...





Η αλήθεια είναι πως μεγάλωσε και τα μικρά κλαδάκια της μηλιάς δεν καταφέρνουν να την
κρατούν πάντα...Κάποιες φορές έχει άτυχες στιγμές...



                                                                      OYΠΣ!!!


Δεν πιστεύω να έχεις παράπονο...

Μπορεί η τελευταία ανάρτηση να μετράει 11 μέρες...
                                                        αλλά στο ξεπληρώνω με ανάρτηση σεντόνι!!

Σ΄αφήνω με πολλές ευχές για μια υπέροχη εβδομάδα...
                                                                       κι ένα ουράνιο τόξο, όλο δικό σου!!


                                                             
                 



                                                                                                                           "Αννιώ"






*Πληροφορίες από  http://www.kozlib.gr/DNN/Default.aspx?alias=www.kozlib.gr/DNN/kovwebel
  και  http://kotsanas.com/

Πέμπτη 17 Απριλίου 2014

Χαρμολύπη

Νόμιζα πως δεν θα κατάφερνα όλα αυτά που είχα βάλει σκοπό για τη Μεγάλη Εβδομάδα.

Μα τελικά, μ΄ ένα μαγικό τρόπο όλα έγιναν.

Η άδεια από τη δουλειά μου "χάρισε" χρόνο κι έτσι όλα μπήκαν σε οργάνωση και τάξη.

Η γενική καθαριότητα και η διακόσμηση του σπιτιού, ολοκληρώθηκαν το Σαββατοκύριακο.








Τη Μεγάλη Δευτέρα πήρα μέρος σ΄ ένα σεμινάριο χύτευσης και διακόσμησης λαμπάδας.

Το χάρηκα!








Μεγάλη Τρίτη.

΄Ωρα για τα τσουρέκια...παρέα με τη μαμά μου.

Ζύμωμα, πλάσιμο, ψήσιμο...και το σπίτι να μοσχοβολάει μαστίχα και μαχλέπι...







Μεγάλη Τετάρτη.

Επιχείρηση "Περδίκες"!

Αυγά βαμμένα με γκοφρέ χαρτί και...

...αυγά με χρώμα ζαχαροπλαστικής και σιλικόνη!






Μεγάλη Πέμπτη και πρωί-πρωί έβαψα τα κόκκινα αυγά.

Δεν ξέχασα να απλώσω ένα κόκκινο πανί, τηρώντας το έθιμο.






Μετά την εκκλησία, επισκέφτηκα την έκθεση Αγιογραφίας και Ζωγραφικής που φιλοξενείται

στο "Αρχοντικό  Λασσάνη" με τίτλο:

                                             "Χαρμολύπη, το Χαροποιόν Πένθος"













Αύριο, ξημερώνει Μεγάλη Παρασκευή.  Ημέρα Πένθους.

Η Εβδομάδα των Παθών φτάνει στο τέλος της κι η λέξη "χαρμολύπη", 

θα χάσει το δεύτερο μισό της.

Θα μείνει το πρώτο, για να φέρει το Χαρμόσυνο γεγονός τη Ανάστασης του Κυρίου μας.




Σου στέλνω τις ευχές μου για Καλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα!






                                                                                                                 "Αννιώ"


Σάββατο 12 Απριλίου 2014

H σκυτάλη στα χέρια μου...

Το πρωί της Τετάρτης πήγα στο "Ειδικό εργαστήρι" (ΚΕΚΑ ΑΜΕΑ).
Βρέθηκα πρώτη φορά στο χώρο που περνούν αρκετές ώρες άτομα με ειδικές ανάγκες
και οι εντυπώσεις μου,  κάθε άλλο παρά καλές είναι...
Το κτίριο με την πρώτη ματιά αντιλαμβάνεται κανείς πως είναι παραμελημένο.
Η υγρασία έχει ποτίσει τους τοίχους κι έχει αφήσει τα σημάδια της παντού.
Απ' ότι έμαθα αργότερα, έχει πλημμυρίσει αρκετές φορές και οφείλεται κυρίως
σε κακοτεχνίες και στην ταράτσα που κανονικά θα΄πρεπε να΄ναι σκεπή!
Τα έπιπλα που κυριαρχούν στο χώρο είναι τόσο παράταιρα μεταξύ τους και  κατάλαβα
πως συγκεντρώθηκαν εκεί μετά από δωρεές.



Με υποδέχτηκε η Ελευθερία, Διοικητική Υπεύθυνη / Ψυχολόγος του κέντρου.
Μια νέα γυναίκα, πολύ φιλική και περάσαμε μαζί αρκετή ώρα κουβεντιάζοντας.
΄Εμαθα πως αντιμετωπίζουν πολλά προβλήματα που έχουν να κάνουν με τη
χρηματοδότηση αλλά και την έλλειψη προσωπικού, που κατά καιρούς είναι πραγματικό
βάσανο για τις βασικές λειτουργίες του κέντρου.


΄Οση ώρα κουβεντιάζαμε η πόρτα του γραφείου ήταν ανοιχτή και δεχτήκαμε πολλές
επισκέψεις. Οι πιο πολλοί μου΄λεγαν καλημέρα και μου χάριζαν μεγάλα φωτεινά χαμόγελα.
Κάποιοι κοντοστέκονταν και φέρονταν αμήχανα μπροστά μου.
Υπήρχαν βέβαια κι αυτοί που απλά αδιαφόρησαν για την ύπαρξή μου, απασχολούσαν
για λίγο την Ελευθερία κι αποχωρούσαν.


΄Ολοι κι όλες είχαν ένα κοινό σημείο.
ΕΝΑ ΚΑΘΑΡΟ ΑΔΟΛΟ ΒΛΕΜΜΑ.
΄Ενα βλέμμα που συναντάς, μόνο στα μικρά παιδιά.
Παρατηρώντας το βλέμμα τους, κατάλαβα γιατί η Ελευθερία απαντούσε με τον ίδιο τρόπο..
"Ναι, παιδί μου."
"Λίγο αργότερα θα τα μοιράσουμε, παιδί μου"
"Δεν πειράζει παιδί μου, μπορείς να γράψεις στο βιβλίο"


Κουβεντιάσαμε αρκετή ώρα και της μετέφερα τα υπέροχα νέα από τη Ναύπακτο και
την  επιτυχία του bazaar.  "΄Εχω τη σκυτάλη" της είπα.
Η ΄Ασπα επίσημα μου παρέδωσε τη σκυτάλη κι ήρθε η ώρα για τον επόμενο στόχο
από  την  Δράση Ελληνίδων blogger ,  το bazaar της Κοζάνης.
Η Ελευθερία έχει  εμπειρία από bazaar, μιας που έχουν οργανώσει στο παρελθόν και
μου πρότεινε ένα σωρό ιδέες που πραγματικά θα μου λύσουν τα χέρια.
Επίσης μου είπε πως το προσωπικό μπορεί να βοηθήσει για οτιδήποτε χρειαστεί...
Η αλήθεια είναι πως κάποια πράγματα τακτοποιήθηκαν στο μυαλό μου και πήρα μια
ανάσα γιατί είχαν στριμωχτεί, πολλά εκεί μέσα...


Λίγο αργότερα μου έδειξε τι μπορούν να φτιάξουν αυτά τα "παιδιά" αν έχουν την
απαραίτητη καθοδήγηση.
Ο Μ Ο Ρ Φ Ι Ε Σ, γιατί τα παιδιά μόνο ομορφιές ξέρουν να φτιάχνουν.















΄Οση ώρα φωτογράφιζα τα κατορθώματά τους που με κόπο και ιδιαίτερη προσπάθεια
είχαν ολοκληρώσει κατά καιρούς, με πλησίασε ο Νίκος, ένα από τα "παιδιά" που λέγαμε...
-Πως σε λένε?
-Αννιώ. Εσένα?
-Νίκο με λένε.
-Γεια σου Νίκο, χάρηκα πολύ. (Χειραψία)
-Γεια σου! Τι κάνεις τώρα?
-Βγάζω φωτογραφίες, αλλά νομίζω πως θα τελειώσει η μπαταρία...
-Αα! Και τι θα κάνεις?
-Ε, λίγο αργότερα θα πάω στο σπίτι να τη φορτίσω.
-Α! Τώρα που θα πας?
-Θα πάω μέσα στο γραφείο μαζί με την Ελευθερία.
-Παρεούλα?
-Παρεούλα.
Με χτύπησε φιλικά στον ώμο.... και εντελώς απρόσμενα,  μ΄αγκάλιασε!
(΄Ελιωσα...) ΄Ηταν, από τις πιο πολύτιμες αγκαλιές...


Λίγη ώρα αργότερα, επιστρέφοντας στο σπίτι γεμάτη σκέψεις και μια σπάνια αγκαλιά
για παρέα, είδα μια σκιά στο πεζοδρόμιο. Η φωτογραφική μηχανή, μου΄κανε τη χάρη
και αποτύπωσα τη στιγμή.  Νομίζω θα μας φέρει γούρι...




Την Παρασκευή περίμενα την κυρία Ιωάννα να μου φέρει δύο δέματα από την ΄Ασπα.
Μια αλλαγή στα σχέδια του ταξιδιού, είχαν σαν αποτέλεσμα να λάβω τα δέματα
Σάββατο μεσημεράκι..΄Οταν άνοιξα τα κουτιά  γέμισε το σπίτι μου τέχνη κι αγάπη...
Ξεχώρισα τα ξύλινα και τα κράτησα για το bazaar τον Οκτώβρη.
Τα υπόλοιπα τα παρέδωσα στο Πασχαλινό παζάρι που συνδιοργανώνουν
ο Σύλλογος Καρκινοπαθών Κοζάνης και ο Σύλλογος Γονέων Κηδεμόνων και
φίλων ατόμων με αυτισμό Ν. Κοζάνης.
Οι κυρίες που τα παρέλαβαν εντυπωσιάστηκαν από την καλαισθησία τους αλλά κι
από την ευγενική προσφορά μας.
΄Ενα μεγάλο ευχαριστώ εισέπραξα...και πολλά χαμόγελα.










Γύρισα στο σπίτι και τακτοποίησα τα ξύλινα...



Τα έβαλα στην κούτα προσεκτικά..
Θα περιμένουν εκεί και θα ξαναβγούν στο φως όταν θα στήνουμε...
23 υπέροχα κομμάτια, είναι ήδη εδώ και θα περιμένουν τις υπόλοιπες συμμετοχές!
΄Εχουμε χρόνο, για να φτιάξουμε ότι μπορούμε...
Η Βίκυ ξεκίνησε μαγικά...



΄Εχω τεράστια αγωνία, έχω διπλάσια χαρά...

Σηκώνω μανίκια και πιάνω δουλειά!

Δηλώνω έτοιμη!

Ξέρω πως και σ΄αυτό το bazaar θ΄αποδείξουμε πως...

                                             "ΟΛΟΙ  ΜΑΖΙ   ΜΠΟΡΟΥΜΕ"!



                                                                                                                  "Αννιώ"





Δευτέρα 7 Απριλίου 2014

Με χρώμα και μια χούφτα παιδικά όνειρα...


Σου έχω αναφέρει ποτέ, πως φτιάχνω τα μαξιλαράκια μου;  Όχι;

Σήμερα θα σου πω τη συνταγή...

Πρώτα απ΄ όλα, συγκεντρώνω τα χρώματα.

Κόκκινα, κίτρινα, μπλε και θαλασσιά...

Πορτοκαλιά, μωβ, λιλά, λευκά και πράσινα...











΄Επειτα, φροντίζω να έχω όλα τα υλικά και τα εργαλεία κοντά μου.

Κουβαρίστρες, χάντρες, βελόνες  και ψαλίδια...

Τσόχες, καρφίτσες και γεμίσματα...







Και ξεκινώ...

Δεν ξεχνώ ποτέ να φοράω τη στολή μου. Μεράκι και καλή διάθεση.

Σχεδιάζω πατρόν, καρφιτσώνω  και προσθέτω μία κούπα γλυκές επιθυμίες...

Κόβω, ράβω και πασπαλίζω με μια χούφτα παιδικά όνειρα...

Λίγη ώρα μετά, είναι έτοιμα!





























Καλή εβδομάδα σε όλους...

Πολύχρωμη και γελαστή!



                                                                                                     "Αννιώ"