Πέμπτη 31 Ιουλίου 2014

Γαλάζια υπόσχεση


 Η πόλη έχει αλλάξει όψη...

Το βλέπεις παντού.

Στους δρόμους, στα μαγαζιά, στις παιδικές χαρές και τις πλατείες...

Παντζούρια σφαλιστά, κατεβασμένα ρολά δίχως γρίλιες...

΄Οπως ακριβώς και στα blogs.  Κυριαρχεί το ρήμα "απέχω"...Δικαίως βέβαια.

Πέρα από κάποιες φωτεινές εξαιρέσεις, όλοι ξεκουράζονται και γεμίζουν μπαταρίες...

Κάπως έτσι κι εγώ...

Αφήνομαι στο μήνυμα της εποχής και διαβαίνω τις ώρες χουζούρικα...

Δίχως πρέπει, ξυπνητήρια και τρεχαλητό.

Οι μέρες μας είναι σημαδεμένες από βεγγέρες στη βεράντα, ανταμώματα, βιβλία, βόλτες,

σταυρόλεξα και κατασκευές...

΄Οπως καταλαβαίνεις, επιδίδομαι σ΄ όλα τα παραπάνω κι αγγίζω όλο και πιο σπάνια το

ποντίκι του υπολογιστή.



Σήμερα ξύπνησα στις πέντε το πρωί από ένα όνειρο.

΄Ενα όνειρο δίχως χρώμα, ασπρόμαυρο. Σαν παλιά ταινία του σινεμά.

Δεν έβγαζε νόημα.

Αμοντάριστα πλάνα μ΄ αγαπημένα πρόσωπα που γελούσαν τρανταχτά με κάποιο αστείο...

΄Οταν μες στο όνειρο αντιλήφθηκα το πρόσωπο της κόρης μου, πετάχτηκα από το κρεβάτι

και πήγα στο δωμάτιό της...Κοιμόταν ήσυχα...Όλα καλά...



Δεν μου κολλούσε ύπνος μετά απ΄ αυτό και σηκώθηκα.

Βγήκα στο μικρό μπαλκονάκι και είδα τη μέρα να χαράζει πίνοντας τον καφέ μου παρέα με

την πρωινή δροσιά... Τ΄ όνειρο όμως, σεργιάνιζε στη σκέψη μου...

΄Ανοιξα τον υπολογιστή με σκοπό να ψάξω για ερμηνεία στον ονειροκρίτη μα άλλαξα

γνώμη. Γνωρίζω πως αν διαβάσω ότι πρόκειται για κάτι κακό, θα μου μαυρίσει τη μέρα...

΄Ετσι, βάλθηκα να τακτοποιώ φωτογραφίες σε φακέλους και κάποιες απ΄ αυτές να τις

"πειράζω"... Φανερά επηρεασμένη, τις έφτιαχνα ασπρόμαυρες...






































Ασχολήθηκα αρκετή ώρα...

Πειραματιζόμουν, δοκίμαζα, πρόσθετα κι αφαιρούσα...

Καινούριες εικόνες ήρθαν και φώλιασαν στο μυαλό...

Και κάπως έτσι, το όνειρο ξεχάστηκε...














΄Ενα βήμα μακριά ο Αύγουστος...

Δεν θέλω να  σ΄ αφήσω με απρόμαυρα πλάνα...

Βρήκα μια φωτογραφία από τις περσινές διακοπές και σου στέλνω τις ευχές μου για...






                                                                                                              Πολλά φιλιά
                                                                                                                 "Αννιώ"



υγ. Τα κουτσοβόλεψα και θα καταφέρουμε να πάμε για λίγες μέρες διακοπές.
      Υπόσχομαι πως στην επόμενη ανάρτηση, οι στιγμές μας θα΄ναι γεμάτες γαλάζιο...!





Τρίτη 15 Ιουλίου 2014

Ιούλης στεριανός


Μ΄ ακούει κανείς?

Είναι κανείς εκεί έξω?

Πως σκορπίσαμε έτσι....

Ο Ιούλης στα μισά του  κι όλα γύρω σε καλοκαιρινή ραστώνη...



Σκεφτόμουν τις προάλλες, που να κρύβεται ο Ιούλης όταν δεν πάει διακοπές...

΄Οταν βρίσκεται στη στεριά, πως ξοδεύει τον χρόνο του...

Τι σημαδεύει, με το πέρασμά του?

Ποια εικόνα, ποια στιγμή αντιπροσωπεύει...

Θα μου πεις, για τον καθένα έχει άλλο πρόσωπο...και θα΄ χεις δίκιο.



΄Εφτιαξα μια συλλογή από τον δικό μου Ιούλη...

                                                             ....που μου τον θυμίζουν οι μπάλες σανού,




....που σεργιανίζει  κι απολαμβάνει  τα  ήσυχα δειλινά,






...που έχει σκορπίσει γενναιόδωρα γύρω του, χρυσό φως,




...που φοράει σανδάλια, έχει χρόνο για σταυρόλεξα και δροσίζεται από τον ανεμιστήρα,




...που με τον ζωοδότη ήλιο του, θρέφει το λαχανόκηπο,




...που προτιμάει γεύσεις δροσερές και τρέχει ξυπόλυτος με μια φέτα καρπούζι στο χέρι.



Ο δικός μου Ιούλης...

...που βολεύεται πίσω από τη γλάστρα του βασιλικού και ξεφωνίζει μαζί με τα τζιτζίκια,

...που ξενυχτάει με συντροφιά στη βεράντα,

...που τον παίρνει ο ύπνος με το βιβλίο στο στέρνο,

...που ζωγραφίζει ταξίδια, κάνει σχέδια και δίνει υποσχέσεις για ακρογιάλια..



Ο δικός μου Ιούλης...

                                       .....Ιούλης στεριανός.


                                                   
                                                                                                                              "Αννιώ"



Τετάρτη 2 Ιουλίου 2014

Εγώ και το "Θεριό"...


Μη μου θυμώσεις που τόσες μέρες δεν πέρασα από την γειτονιά σου, ούτε για καλημέρα...
Βλέπεις, κάτι ο blogger που μουλάρωσε και δεν εμφάνιζε αναρτήσεις, κάτι ο υπολογιστής
που μου γύρισε πλάτες, ήρθε κι έδεσε η συνταγή!
΄Οσο κι αν φουρκίστηκα, όσο κι αν προσπάθησα, δεν υπήρξε ανταπόκριση κι έτσι τα
παράτησα  για να μην κάνω τα πράγματα αδιόρθωτα και διαγράψω το blog...!
΄Εβλεπα κάποιες αναρτήσεις στο g+ και δεν ένιωθα εντελώς αποξενωμένη αλλά αν έγινε
κάτι σημαντικό και το έχασα να μου το πεις, ναι?

Σήμερα όλα είναι στη θέση τους και λειτουργούν ως δια μαγείας!
Κάθισα λοιπόν να γράψω, μη και αρχίσουν τα black out και χάσω πάλι τη σειρά μου...

Οι μέρες κυλούν βουτηγμένες στην αποδιοργάνωση που σου χαρίζει απλόχερα η αποχή
από τη δουλειά και δεν είναι αυτό καλό πάντα, πίστεψέ με.
Η καθημερινότητα χωρίς πρόγραμμα έχει και τη ζόρικη πλευρά της ειδικά όταν έχεις να
κάνεις με ένα παιδί που έχει μάθει στις "γεμάτες" μέρες...
Γνώριζα πως θα έρθει η στιγμή που θα παλέψω με το "Θεριό" και το περίμενα αυτό το
καλοκαίρι περισσότερο έτοιμη, από άλλες φορές...
΄Ετσι, είχα πάρει από νωρίς τα μέτρα μου... (χεχεχε!)

Τι εννοείς δεν κατάλαβες?
Δεν γνωρίζεις το "Θεριό" που επισκέπτεται το καλοκαίρι τα παιδιά?
Εγώ το συναντώ κάθε καλοκαίρι και δίνω μάχες μαζί του, καθημερινά!
Δεν σε βοήθησα?
Οk! Θα σου δώσω το πρώτο γράμμα...."Β".

Μπα, δεν βλέπω να το βρίσκεις ...να το πάρει το ποτάμι?
Λοιπόν το "Θεριό" είναι μια λέξη!
Μια λέξη από "Β",  που΄ρχεται και εγκαθίσταται λίγες μέρες αφού τελειώσουν τα σχολειά
στα χείλη των παιδιών και δε λέει να ξεκολλήσει...

                                                                " Βαριεεέμαι..."

Αυτή είναι η λέξη που έχουν σαν καραμέλα  όλη μέρα στο στόμα τους και δεν σ΄αφήνουν
σε ησυχία...!
΄Ερχεται και κάθεται η θερινή νωθρότητα στη ράχη τους και παθαίνουν οξεία τεμπελίτιδα!!!
Κι αντί να χαρούν τον ελεύθερο χρόνο και να παίξουν με την ψυχή τους, τα πιάνει το
ανικανοποίητο και συνεχώς γκρινιάζουν με το "Βαριεεέμαι" στο στόμα τους!
Και τότε έρχεται η στιγμή που πρέπει να παρέμβεις για να κάνεις τις μέρες τους, χαρούμενες...
΄Οχι τίποτα άλλο...σ΄έχουν πιάσει και τα νεύρα σου!!!


Πρώτο όπλο για το "Θεριό"...
[Ο,ΤΙ ΚΙ ΑΝ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΣΚΕΨΟΥ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ!]


Future Library, καλοκαιρινή εκστρατεία 2014.
Τα παιδιά μαθαίνουν, παίζουν κι εκπαιδεύονται με ένα σωρό δράσεις...
Αν δεν το γνωρίζεις, ρώτησε για να μάθεις στη βιβλιοθήκη της πόλης σου...
Απ΄ όσο ξέρω, 140 βιβλιοθήκες της χώρας παίρνουν μέρος με σκοπό την προώθηση της
ανάγνωσης και της δημιουργικότητας, μέσα από το παιχνίδι.




΄Επειτα, πέρνα μια βόλτα από το Δανειστικό τμήμα...
Είναι σίγουρο ότι θα βρεις βιβλία που  θα χαλαρώσουν το νου...
Βιβλία, που θα γεννήσουν κουβέντες κι απορίες...
Βιβλία, που θα ταξιδέψουν ...
...που θα σημαδέψουν...

Αγόρασε και μερικά περιοδικά με  σταυρόλεξα και σπαζοκεφαλιές....
Μια καλή λύση, που σ΄εμάς λειτουργεί τις ώρες του μεσημεριού.
Την ώρα που εγώ θέλω να ξαπλώσω και να απολαύσω έναν υπνάκο,
εκείνη ήσυχα-ήσυχα  έχει με κάτι να ασχοληθεί μιας που τον ύπνο τον θεωρεί...
χάσιμο χρόνου!




Καλοκαιράκι.... και σε κάθε πόλη δίνεται η ευκαιρία για διάφορες εκδηλώσεις...
Ψάξε, μάθε, ρώτα και σίγουρα θα βρεις κάτι που να έχει ενδιαφέρον...

Εμείς βρεθήκαμε στο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ που συνδιοργάνωσε η ΄Αρσις,
η Εθελοντική Κοινότητα Αλληλεγγύης και Κοινωνικής Δράσης, με τον Σύλλογο
Ελλήνων Κοινωνιολόγων και το Ιατρείο Κοινωνικής  Αλληλεγγύης Κοζάνης.






                       






Τις προηγούμενες δυο Κυριακές στον Δημοτικό κήπο της πόλης, ο χώρος γέμισε παιδιά
που περίμεναν να ακούσουν παραμύθια...
Αλλά και να παίξουν διαδραστικά παιχνίδια!
Παραμυθένιες Κυριακές!










Με αυτά τα όπλα προσπαθώ να νικήσω το "Θεριό"....
Με όσες δυνάμεις διαθέτω και με ότι μου προσφέρει η πόλη μου...
Νομίζω πως σε μεγάλο βαθμό τα καταφέρνω και δεν ακούω τόσο συχνά τη λέξη που είναι
ικανή να με εκνευρίσει από το πρώτο γράμμα της!
Βέβαια, έχω ένα ολόκληρο καλοκαίρι μπροστά μου και δεν θέλω να λέω μεγάλες
κουβέντες, ποτέ δεν ξέρεις...

Και μη θαρρείς πως δεν κάνω κάτι για μένα...
Τις ώρες που εκείνη είναι απασχολημένη με τα δικά της...
βρίσκω ευκαιρία για να απολαύσω ένα καφεδάκι σ΄ ένα από τα πιο όμορφα cafe της πόλης...
Είναι γεμάτο με απίθανες χειροποίητες κατασκευές!
΄Ελα, θα σου το δείξω...










Κι όταν θα έρθεις στα μέρη μου, θα σε πάω  να πιούμε καφεδάκι παρέα...ναι?



Πολλά σου είπα (..δεν πιστεύω να έχεις παράπονο) και παραλίγο να ξεχάσω να
σου ευχηθώ για τον καινούριο μήνα...
΄Ηρθε ο Ιούλης!
Καλό μήνα σε όλους!
Καλό μήνα με δροσιές κι όμορφες εκπλήξεις!





                                                              Μέχρι την επόμενη φορά...Να σε προσέχεις...  
                                                                                            "Αννιώ"