Σάββατο 16 Αυγούστου 2014

Με γαλάζιο φόρεμα και ψάθινο καπέλο...



Μην περιμένεις να σου διηγηθώ κάτι συναρπαστικό από τις διακοπές μας...








΄Ηταν λίγες μέρες που φορούσαν  γαλάζιο φόρεμα και ψάθινο καπέλο...








Ο προορισμός γνώριμος από τα παλιά. Νέοι Πόροι Πιερίας.









Βουτήξαμε στη θάλασσα και δεχτήκαμε τα υγρά φιλιά της....









Ψάξαμε για κοχύλια, μαζέψαμε θαλασσόξυλα...

Παίξαμε με τα κύματα και την άμμο...











Απολαύσαμε ξεκούραστες στιγμές και γεμίσαμε εικόνες...
















Στην τελευταία βουτιά, άνοιξα τα μάτια μες στη θάλασσα κι όσο μου΄ φτανε η ανάσα

φυλάκισα στη μνήμη μου την εικόνα και τους ήχους της.

Την αποχαιρέτησα. Οι μέρες είχαν περάσει κι είχε έρθει η ώρα του γυρισμού.




Ο δρόμος της επιστροφής, καθόλου βαρετός.

΄Οταν γυρνάς την πλάτη στην Εθνική οδό και προτιμάς τη διαδρομή μέσα από το βουνό,

τότε οι διακοπές παίρνουν παράταση.









Καστανιές, πεύκα, έλατα, πλατάνια κι οξιές σκορπούσαν στον αέρα τα μοναδικά αρώματα

του δάσους κι έβαζαν τις αισθήσεις μας σ΄ εγρήγορση...







΄Οταν φτάσαμε στον Σπαρμό Ολύμπου κάναμε στάση.

΄Ετσι για να χαρούμε τη δροσιά αλλά και για μια παρτίδα τάβλι...









Συνεχίζοντας το ταξίδι της επιστροφής το τοπίο άρχισε να θυμίζει τον τόπο μας...





Απόγευμα πια, φτάσαμε στο σπίτι που μας υποδέχτηκε σιωπηλό και ιδρωμένο, μ΄ ένα

αλογάκι της Παναγιάς να΄ χει κατοικήσει στην μπαλκονόπορτα της κουζίνας.

Το΄χεις για καλό σημάδι?





Σήμερα, μέρες μετά την επιστροφή μας όλα έχουν μπει στη θέση τους.

Η ψάθα, τα μαγιό, η ομπρέλα...

Οι ρακέτες, η μάσκα και το φρίσμπι εγκαταστάθηκαν στην αποθήκη.

Καθαρά και τακτοποιημένα, θα περιμένουν εκεί μέχρι τις επόμενες διακοπές μας.




Σειρά είχαν οι φωτογραφίες και τα ολιγόλεπτα βιντεάκια από τα παιχνίδια της μικρής

με τα κύματα.

Τα τακτοποίησα σε φακέλους κι αποθηκεύτηκαν για να μας θυμίζουν τις μικρές

πολύτιμες στιγμές μας.

΄Ετσι όπως τα έβαζα όλα σε σειρά, βρήκα τρεις φωτογραφίες μ΄ αποτυπώματα.

΄Ιχνη γλάρου.

΄Ιχνη φιδιού.

΄Ιχνη ανθρώπου.



Κάθε ίχνος και διαφορετική αίσθηση.

Κι έμεινα να τα κοιτάω...

Τα΄ βαλα δίπλα-δίπλα και σκεφτόμουν ποια λέξη θ΄ ακουμπούσα κοντά τους...

Στο φίδι, ήμουν απόλυτη...Φόβος.

Στο γλάρο, πολύ γρήγορα σκέφτηκα...Ιωνάθαν.

Στον άνθρωπο, κοντοστάθηκα...

΄Επειτα από λίγα λεπτά διάλεξα τη λέξη...Υπόσχεση.

Εσύ ποια λέξη θ΄ άφηνες δίπλα τους?





                                                                                                                " Αννιώ "