Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2014

Crafting time!





Tις τελευταίες δέκα μέρες, όλο το σπίτι έμοιαζε με εργαστήρι.

Υλικά κι εργαλεία βρίσκονταν παντού.

Χάντρες, κορδέλες, χαρτιά, κόλλες, κορδόνια,  χρυσόσκονη είχαν κάνει κατάληψη στον

πάγκο μου. Καθόμουν με τις ώρες  δημιουργώντας μικροδωράκια και ξεχνούσα να

σηκωθώ...  Η αλήθεια είναι πως εμείς οι χειροτέχνες, κίνητρο χρειαζόμαστε.

Κάτι να μας κινητοποιήσει για να βρεθούμε στο μονοπάτι της δημιουργίας.

Και τι καλύτερο, από τις γιορτινές μέρες που πλησιάζουν...




Ξεκίνησα φτιάχνοντας ημερολόγια του 2015, για το μαγαζί της αδερφής μου.

Μικρά κομμάτια balsa, κορδέλες, κουμπιά, λιλιπούτεια διακοσμητικά, κι έτοιμα!






΄Επειτα, βάλθηκα να φτιάχνω γούρια με κανέλες.

Με λίγη δαντέλα,  κουδουνάκια, φούντες  και χάντρες...

Με τσόχα, κορδόνια, μαλλί πλεξίματος και μικρά σύμβολα καλοτυχίας...






΄Οταν τέλειωσα, μου φάνηκαν λίγα...

Κι έτσι, στρώθηκα να φτιάξω λίγα ακόμη πάνω σε  tags δερματίνης, αυτή τη φορά.








Ικανοποιήθηκα κι είπα να σταματήσω...

Βλέπεις, είχε φτάσει η γιορτή της κόρης μου κι έπρεπε να ετοιμάσω κέρασμα...

΄Ενα γλυκάκι με άρωμα ινδοκάρυδου που αγαπά...




...όπως επίσης και μπισκοτάκια με κουβερτούρα και χρωματιστή τρούφα για τους

συμμαθητές της, στο σχολείο και το φροντιστήριο.




Την ίδια μέρα, ο ταχυδρόμος μου έφερε την πρώτη Χριστουγεννιάτικη κάρτα.

Ταξίδεψε από τη Σύρο, φτιάχτηκε από τα χεράκια της Γιάννας κι ήρθε να με βρει!

Μια καλοφτιαγμένη, παιχνιδιάρα κάρτα στα κυρίαρχα χρώματα του Δεκέμβρη.

Με συγκίνησε αυτό το κορίτσι.

Αν και απέχει συνειδητά από τη "γειτονιά μας", δεν μας ξεχνά...

Σ΄ευχαριστώ καρδούλα μου.




Μόλις πήρα την κάρτα στα χέρια μου, ζήλεψα...

"Μα καλά, δεν θα φτιάξεις κάρτες φέτος?" είπα στον εαυτό μου...

΄Απλωσα χαρτόνια και χαρτιά...

Βγήκαν τα κοπίδια, οι κόλλες, τα ψαλίδια... κι έφτιαξα κάρτες που θα τις γεμίσω ευχές

και θα φτάσουν σε πρόσωπα αγαπημένα.









Και κάπως έτσι, με βρήκε η τελευταία Παρασκευή του Νοέμβρη όταν σήμανε συναγερμός

για τα στολίσματα του σπιτιού. Είχε φτάσει η ώρα...

Υλικά κι εργαλεία έπρεπε να κρυφτούν στα συρτάρια (ε,καλά δεν υπόσχομαι πως θα

μείνουν για πολύ κρυμμένα...), να γίνει ένα καλό καθάρισμα του χώρου και να έρθουν

οι κούτες από την αποθήκη, με τα Χριστουγεννιάτικα στολίδια και το δέντρο μας.






΄Ερχεται ο Δεκέμβρης και θέλω να τον υποδεχτούμε, όπως του αξίζει.

Δεκέμβρης  γιορτινός ... και θέλω το σπίτι να φοράει τα καλά του!

Δεκέμβρης λαμπερός, γεμάτος ευχές και υποσχέσεις...

΄Ερχεται ο Δεκέμβρης, ο μήνας των θαυμάτων.




Καλό μήνα σε όλους μας!

Καλό μήνα με υγεία, χαρές κι όνειρα...




                                                                                                             "Αννιώ"







υγ. Η ανάρτηση είναι αφιερωμένη στο λαμπερό http://starsandicicles.blogspot.gr/

     και το  Χριστουγεννιάτικο πανηγύρι  της Κάτιας μας.




Τρίτη 18 Νοεμβρίου 2014

Sweet November


Βγήκα στο μικρό μου μπαλκονάκι, σ΄ εκείνο που βρίσκεται απέναντι από το παράσπιτο

της Μαρίτσας και το τοπίο, μου΄κοψε την ανάσα.΄Ενιωσα τόσο τυχερή που μπορώ να

βλέπω τις αλλαγές της φύσης,  από το σπίτι μου.

΄Εμεινα να κοιτάζω ξέπνοη τη θέα μπροστά μου, κι ήταν σαν να μου άπλωνε το χέρι...

Σαν να με καλούσε...

Ε, τώρα πες μου..  Μπορείς ν΄ αντισταθείς; Mπορείς ν΄ αντισταθείς σ΄αυτή την ομορφιά;




...Kι ενώ είχα δουλειές που έπρεπε ν΄ αποτελειώσω...

Αδιαφόρησα για τα πιάτα του νεροχύτη που με κοιτούσαν ικετευτικά...

Προσπέρασα την στοίβα με τ΄ ασιδέρωτα που έκλαιγαν γοερά...

Φόρεσα φόρμες κι αθλητικά παπούτσια...

...πήρα την ταπεινή  φωτογραφική μηχανή μου και βγήκα στο σεργιάνι!








Πως ν΄ αντισταθώ;

Ο Νοέμβρης  πήρε τα πινέλα του κι έβαψε τριγύρω με τα ζεστά χρώματα του

φθινοπώρου. ΄Οπου κι αν κοιτούσα, κίτρινες, πορτοκαλιές, κόκκινες, καφετιές πιτσιλιές,

ξαπλωμένες στο χώμα και τα κλαδιά... Ο Νοέμβρης γύρω μου, στα καλύτερά του!

...και κάνω τόπο μέσα μου, να χωρέσει η ομορφιά του.







Μπορεί τριγύρω στη γειτονιά μας, να ξεκίνησαν τα Χριστουγεννιάτικα στολίσματα,

μα εγώ δεν βιάζομαι. Θα΄ρθει κι η ώρα τους.

Θέλω να απολαύσω το φθινόπωρο, για λίγο ακόμη.










Το υγρό αεράκι, σαλεύει τα φύλλα των δέντρων.

Εκείνα, αδύναμα και χλωμά, δεν μπορούν να κρατηθούν άλλο πια στα κλαδιά και την ώρα

που ξεψυχούν, χορεύουν μέχρι να ξαπλώσουν στη γη...

Στέκομαι μαγεμένη και κοιτάζω  τον τελευταίο τους χορό.  Χαζεύω τις φιγούρες τους...








Η μυρωδιά του καμένου ξύλου που βγαίνει από τις καμινάδες, παντρεύεται την ευωδιά

από το βρεγμένο χώμα και το φθινόπωρο γιορτάζει! Και σαγηνεύει...

΄Ανθρωποι και φύση, προετοιμάζονται για τον χειμώνα...







Για λίγο ακόμη, θα μείνει εδώ γύρω όλη αυτή η ομορφιά ...

Για λίγο ακόμη...

Μέχρι οι βροχές κι ο αγέρας, να θυμώσουν και να γδύσουν τα δέντρα.

Ν΄ αφήσουν τη φύση γυμνή, να ξαπλώσει για να κοιμηθεί. Να ησυχάσει.

Μέχρι να΄ ρθει αυτή η ώρα, θ΄ αρπάζω την ευκαιρία και θα χώνομαι στην αγκαλιά

του φθινοπώρου. Θα το αφήνω να με αποπλανεί, να με σαγηνεύει...








                                                                                                            "Αννιώ"





Τετάρτη 12 Νοεμβρίου 2014

Σ΄ όλες τις γλώσσες θα στο πω...


Δεν σ΄ έχω συνηθίσει σε τόσο συχνές αναρτήσεις, -ούτε εγώ, μ΄ έχω συνηθίσει- αλλά

ήθελα να σου μιλήσω  σήμερα. Χρειαζόμουν δυο-τρία 24ωρα μετά το bazaar  για

ν' αρχίσει η καθημερινότητα μου, να βρίσκει τους ρυθμούς της. To σώμα ξεκουράστηκε

και η φωνή μου,με σουπίτσες και ζεστά, επανέρχεται σιγά-σιγά...


Ο λόγος που σου γράφω είναι γιατί ήθελα να ακουμπήσω ένα ευχαριστώ, σ΄όλους

αυτούς που βοήθησαν για να πραγματοποιηθεί το bazaar  της Κοζάνης.


Πρώτα απ΄ όλα, σε όλους και όλες  που πρόσφεραν τους χειροποίητους θησαυρούς τους

και πλημμύρισαν την αίθουσα με ομορφιές, ταλέντο, μεράκι κι αγάπη.

Χωρίς όλα αυτά τα μοναδικά καλούδια, δεν θα μπορούσε να γίνει τίποτα..

Εύχομαι ο Θεός να σας χαρίζει υγεία, για να μπορείτε να προσφέρετε πάντα!




Ιδιαίτερα, θέλω να ευχαριστήσω την Γιούλη και την Mαρία, που χωρίς την πολύτιμη

εμπειρία και βοήθειά τους, το στήσιμο για το bazaar θα θύμιζε την παλιά διαφήμιση

που έλεγε......στο Villabaho ακόμα τρίβουν!

Εργατικές κι ακούραστες σαν μέλισσες, αφοσιωμένες και ήρεμες, βοήθησαν να στηθεί η

έκθεση και την υποστήριξαν με την παρουσία και τις αγορές τους...




Επίσης, ένα μεγάλο ευχαριστώ, στα κορίτσια μου!

Τις εθελόντριες Αναστασία και Φωτεινή που στάθηκαν δίπλα μου όλες αυτές τις μέρες,

από το στήσιμο εώς το μάζεμα, με περίσσια δοτικότητα  και βοήθησαν ακούραστα σε ότι

κι αν προέκυπτε.

Αναστασία, είσαι θησαυρός!

Φωτεινή, σ΄ευχαριστώ κορίτσι μου! (..ετοιμάσου να σε κάνουμε blogger όπως είπαμε,ναι?)




΄Επειτα, θέλω να ευχαριστήσω τις Μ. Χ. και Ν. (σέβομαι την επιθυμία να μην

δημοσιευθούν τα ονόματά τους), που δεν υπολόγισαν χιλιόμετρα, έξοδα και κούραση

και υποστήριξαν με την εργατικότητα, τις φανταστικές ιδέες και την απίθανη αισθητική

τους το bazaar.

Μ. σ΄ αγαπάω πολύ♥!... Το ξέρεις, έτσι?

Ν. είσαι σκέτη τρυφεράδα!

Χ. χίλια ευχαριστώ!




΄Ενα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, σ΄όλες  τις γυναίκες του Συλλόγου Γονέων Κηδεμόνων

και Φίλων, ατόμων με αυτισμό Νομού Κοζάνης,  που υπήρξαν καλόβουλες και

υποστηρικτικές.΄Αφησαν, να έχουμε αποκλειστικά την επιμέλεια του χώρου και δεν

δημιουργήθηκε κανένα απολύτως ζήτημα σε όλη τη διάρκεια της έκθεσης.

΄Ισα- ίσα, εξέφρασαν τον απεριόριστο θαυμασμό και τις ευχαριστίες τους για όλες τις

δημιουργίες που έβλεπαν να στήνουμε στον χώρο.

Σας ευχαριστώ πολύ!

Γνωρίζω πως  για πρακτικούς λόγους, μιας που τα περισσότερα παιδιά δεν είναι

λειτουργικά, ήταν δύσκολο να βρίσκεστε συνέχεια στο bazaar.

Σας ευχαριστώ για ότι κάνατε και χαίρομαι πολύ που σας γνώρισα από κοντά κι

έμαθα τόσα πολλά από τις κουβέντες που μοιραστήκαμε.

Θέλω να ξέρετε, πως σας έχω μέσα στην καρδιά μου και σας θαυμάζω απεριόριστα

για την ήρεμη δύναμη που σας διακρίνει.

Εύχομαι ο Θεός να σας χαρίζει κουράγιο και υγεία  για να μπορείτε να στέκεστε

δίπλα στα παιδιά σας.




Να ευχαριστήσω όλες τις φίλες bloggers που ήρθαν να υποστηρίξουν το bazaar και είχα

την ευκαιρία να τις γνωρίσω από κοντά.

ΡέναΓεωργίαΣοφάκιAλέκα, χάρηκα τόσο πολύ που σας γνώρισα!

Χάρηκα που πήρατε μορφή κι ένιωσα την αύρα και την ζεστή αγκαλιά σας!

Τα συναισθήματα που γέμισαν την καρδιά μου, είναι πολύτιμα και θα τα έχω φυλαχτό...




΄Ενα μεγάλο ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ  στην αδερφή μου Γεωργία, που όλους αυτούς τους

μήνες  διέθεσε τον χώρο στην αποθήκη της, για να συγκεντρώσουμε τις κατασκευές μας,

ανέλαβε την κινητοποίηση στο Facebook  κι έκανε  αμέτρητα δρομολόγια στα ΚΤΕΛ  και τα

ΕΛΤΑ, για την παραλαβή των δεμάτων. Σ΄ ευχαριστώ, αδερφή!




Πολλά, πολλά, ευχαριστώ στους ΜΙΧΑΛΗ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ, ΚΑΤΕΡΙΝΑ, ΠΑΝΤΕΛΗ,

ΒΑΣΙΛΗ, ΙΩΑΝΝΑ ΑΠΟ ΝΑΥΠΑΚΤΟ που βοήθησαν, ο καθένας για διαφορετικούς λόγους...!


Θ΄ αφήσω εδώ, κι ένα ευχαριστώ στο κοριτσάκι μου...

Που έδειξε υπομονή  για την κατάληψη που είχα κάνει στον υπολογιστή μας...

Κατανόηση, στις πολύωρες απουσίες μου...

...Κι  ανοχή  στις ατέλειωτες τηλεφωνικές συνομιλίες μου...

Σ΄ ευχαριστώ, κορτσούδα μου♥!




Last but not least, ευχαριστώ πολύ για τα μοναδικά σημειωματάκια  και τα δωράκια που

έβρισκα, ανοίγοντας τις κούτες και τα δέματα... Με συγκινήσατε!

Οι ευχές  κι ο καλός σας λόγος, μου έδινε δύναμη και μεγάλη χαρά...


Μεγάλη χαρά, μου έδωσε κι ένα πανέμορφο βραβείο που έφτασε την κατάλληλη στιγμή,

από την Kάτια και το Marilise2 !  Κάτια μου σ΄ ευχαριστώ για την τιμή που μου έκανες,

αλλά και για τα γλυκά σου λόγια...  Να΄σαι καλά!


                                                               Το βραβείο της Κάτιας




                                                                                                                   "Αννιώ"